Туган телем - иркә гөлем

Халкыбыз сүзләр һәм туган тел турында          

(мәкальләр, әйтемнәр, канатлы сүзләр)

Авыз - капка, сүз - җил.

Әдәп башы - тел.

Бер яхшы сүз мең күңелнең җәрәхәтен төзәтә.

Дөньяда сүздән көчле нәрсә юк.

Кеше сүзе кеше үтерә.

"Рәхмәт" дигән җылы сүз, тәнне җылытмаса да, җанны җылыта.

Сүз - вакытында гына әйтелсә сүз.

Сүз иясе белән йөрми.

Сүз канатсыз, ләкин оча.

Сүз утыз тештән чыга, утыз галәмгә җәелә.

Татлы сүз - җан азыгы, ачы сүз - баш казыгы.

Тел күрке - сүз.

Тел дигән дәрья бар, дәрья төбендә энҗе бар, белгәннәр чумып алыр, белмәгән коры калыр.

Теле татлының дусы күп.

Телеңә килгәнне сөйләмә, кирәк булганны сөйлә.

Телләр белгән - илләр белгән.

Телнең зиннәте - тугры сүз.

Туган телне кадерләгән халык кадерле булыр.

Тугры сүз - телнең бизәге.

Тел байлыгы бай итәр - тел юклыгы юк итәр.

Тел белән әйтмичә, бармак белән төртеп булмый.

Теле барлар халык булган, теле юклар балык булган.